در شاهنامه ی فردوسی به وسیله ی داستان های حماسی درسهای زندگی ،به زیبایی تمام آموخته می شود ،درس های مانند عشق،محبت ،جوانمردی ،رابطه فرزند با والدین ،کشور داری،سیاست و چندین و چند موضوع مختلف دیگر.
به قلم شاهین یوسفی
براستی که درباره ی فردوسی نوشتن سخت است ،همان چکامه سرایی که خالق و بوجود آورنده ی شاهنامه است،همان کتابی که در تاریخ ادبیات ایران زمین همچون چلچراغی می درخشد.آیا براستی حق سخن را می توانیم ادا کنیم ،آیا می توانیم آن گونه که شایسته است از این شخصیت و کتاب بزرگش سخن به میان آوریم.
(فردوسی ) شاعر بلند آوازه و دوست زمان کودکی او (دقیقی توسی) هر دو در اوایل قرن چهارم در توس بدنیا آمدند و در همان دوران کودکی با هم آشنا شده و در حدود ۱۵ سالگی در انجمنی که در آن زمان در خصوص شعر و ادب بود عضو می شوند و با همدیگر پایه و اساس شاهنامه را می ریزند.
دقیقی توسی شاعر زرتشتی و فردوسی چکامه سرای مسلمان زاده ای بود که تصمیم گرفته بودند بدون در نظر گرفتن دین یکدیگر و با یاری و همکاری همدیگر آفریننده ی اثری باشند که هم اکنون زیبنده ی هر کتابخانه ای است.
علت اینکه نام( دقیقی توسی ) به میان آورده شده این است که هزار بیت از شاهنامه بدون کم و کاست از سرود ه های اوست ،ولی شاهنامه را فردوسی تکمیل کرد و همو بود که به داستان های ملی ایرانیان جان دوباره بخشید و درخت تناور ادبیات ایران را که داشت به خشکی می گرائید ،آبیاری کرد.
در شاهنامه ی فردوسی به وسیله ی داستان های حماسی درسهای زندگی ،به زیبایی تمام آموخته می شود ،درس های مانند عشق،محبت ،جوانمردی ،رابطه فرزند با والدین ،کشور داری،سیاست و چندین و چند موضوع مختلف دیگر.
شوربختانه این شاعر بزرگ ایران زمین در دوران سالخوردگی با فقر و تنگدستی و ضعف جسمانی و همچنین ، رانده شده از وطن، در حالی که فرزند خود را از دست داده بود و دخترش از او نگهداری می کرد،زندگی خود را می گذراند.
زمانی که چکامه سرا و سراینده ی داستان های ملی ، دار فانی را وداع می گوید در قبرستان (رزن) اجازه دفن نمی گیرد و دخترش او را به باغ خودش برده ، و در آنجا فردوسی بزرگ آرام می گیرد.
فرماندار خراسان دو اتاق گلی در آن باغ می سازد و قبل از اینکه بتواند آرامگاهی در خور و شاسیته ی آن چکامه سرا بسازد از کار بر کنار می شود و فردوسی می ماند و دو کودک باغبان که آنجا دفن می شوند ، تا سال ۱۳۰۵، که انجمن پاسداشت تاریخ ملی ایران ، با هزینه ی بیست هزار تومان ، و با تلاش (ارباب کیخسرو شاهرخ )آرامگاهی برای فردوسی می سازند ، ودر این زمان است که فردوسی بزرگ پس از حدود هزار سال تنهایی بازدید کنندگانی پیدا می کند.
شاهنامه فردوسی شناسنامه و هویت هر ایرانی است ، با خواندن این کتاب و با در دسترس قرار دادن آن برای کودکان ، پیشرفت و آینده ی در خشانی را برای آن ها تضمین کنید.
شاهین یوسفی
