مجتبی گهستونی تارنمای جنوب: وقتی خبر بهره‌برداری از بوستان شهدای سوسنگرد در تبریز و رونمایی از یادمان و تندیس هفت شهید راه آزادسازی سوسنگرد را خواندم یاد دوران خدمت سربازی خود در تبریز افتادم که مهرورزی اهالی آذری آن دیار نسبت به خوزستان و خوزستانی تمامی نداشت. وقتی در حوالی سوسنگرد قدم زدم، بارها حضور […]
مجتبی گهستونی
تارنمای جنوب: وقتی خبر بهره‌برداری از بوستان شهدای سوسنگرد در تبریز و رونمایی از یادمان و تندیس هفت شهید راه آزادسازی سوسنگرد را خواندم یاد دوران خدمت سربازی خود در تبریز افتادم که مهرورزی اهالی آذری آن دیار نسبت به خوزستان و خوزستانی تمامی نداشت. وقتی در حوالی سوسنگرد قدم زدم، بارها حضور خود را در محل شهادت و یادمان مصطفی چمران مرور کردم. مردی که همچون دوستان دیرینه خود دل در گرو ایران داشت و در جبهه دفاع از ایران که هم واژه مقدسی است و هم گستره ای پر مفهوم است تا آخرین نفس جنگید. امروز که این نوشتار را تقدیم شما خوانندگان می کنم سالروز درگذشت دکتر مصطفی چمران است. مردی اندیشمند و تحصیلکرده که باید آن را از نو شناخت و حماسه هایش را در سوسنگرد قهرمان که تا ابد سوسنگرد می ماند بار دیگر بازگو کرد.
بهره‌برداری از یادمان و بوستان شهدای سوسنگرد و نصب تندیس هفت شهید راه آزادسازی سوسنگرد در حالی در تبریز انجام شد که آذربایجان سَرِ ایران است و خوزستان قلب ایران.
این بوستان و یادمان به دنبال ساخت و بهره‌برداری از یادمان شهدای تبریزی عملیات فتح سوسنگرد در این شهر با حضور مسوولان و رزمندگان همیشه سرافراز عاشورا انجام گرفت، به عنوان اقدامی مشابه و در پاسداشت دلاوری و ایثار رزمندگان و قبایل و مردم دشت آزادگان و شهر سوسنگرد در تبریز ساخته شد. زیباتر اینکه حتی در مراسم رونمایی از این بوستان و تندیس ها، روسای قبایل عرب دشت آزادگان، فرمانده سپاه دشت آزادگان و جمعی از رزمندگان سوسنگردی که برای حضور در همایش فاتحان سوسنگرد در تبریز حضور یافته‌اند، با حضور در کنار مسوولان تبریزی، بر تحکیم وحدت میان اقوام و ملت ایران تأکید کردند. آنجا تاکید و یادآوری کردند که اقوام شاخه های تنومند یک درختی کهن هستند همه با هم ملتی به نام ایران را تشکیل می دهند.
اوج این همگرایی زمانی به شکوه خود می رسد که در نتیجه ساخت بوستان و یادمان سوسنگرد در تبریز، شاهد ساخت یادمان شهدای آذربایجان در شهر سوسنگرد می شویم. تلاشی دو سویه که زمینه‌ساز تقویت وحدت و انسجام ملی میان اقوام مختلف ایران می شود. ضرورت تداوم این قبیل اقدامات فرهنگی و ارزشی و حتی نامگذاری شخصیت ها و قهرمان های ملی موجب وحدت تمامی آحاد ملت ایران می شود.
اما نام دکتر مصطفی چمران با سوسنگرد پیوند ناگسستنی دارد. به همین خاطر یکی از حماسه‌سازی‌های دکتر مصطفی چمران در سوسنگرد رقم خورد. سوسنگرد برای دشمن، نقطه ای استراتژیک بود که صدام همواره سودای تسخیر آن را داشت. وجود چمران پس از انقلاب اسلامی به مثابه یک عنصر، همواره تأثیرگذار بود. این اثربخشی در حماسه آزادسازی پاوه، دشت آزادگان و به ویژه سوسنگرد، اهواز، خرمشهر و آبادان مثال‌زدنی است. تدبیر به موقع چمران در تشکیل ستاد جنگ‌های نامنظم موجب شد تا برخی از فرماندهان موفق جنگ برخی تاکتیک های او را بکار بگیرند.
دکتر مصطفی چمران و همرزمانش خوب می دانستند که فتح دهلاویه، در نوع خود عملی جسورانه و خطرناک و غرورآفرین است. نیروهای وطنی پلی بر روی رودخانه کرخه زدند. پلی ابتکاری و چریکی برای عبور از رودخانه ساختند تا به قلب دشمن نفوذ کرده و دهلاویه را فتح کنند. صدامی ها وقتی که در نتیجه دلاوری شیرهای ایرانی از تسخیر دهلاویه و در نهایت سقوط اهواز مایوس شدند، سخت به فتح سوسنگرد دلبسته شده تا رویای قادسیه را تکمیل کنند.
دکتر چمران که از محاصره تعدادی از یاران و رزمندگان شجاع خود در آن شهر سخت برآشفته بود، ارتش و نیروهای مردمی و سپاه پاسداران را سازماندهی کرد تا دست به یک حمله خطرناک و حماسهآفرین بزند. سرانجام با نظمی نو و شیوهای جدید از جانب جاده اهواز- سوسنگرد به دشمن یورش بردند.
هرچقدر که گربه های بعثی و کماندوهای دشمن او و همرزمانش را زیر رگبار گلوله می گرفتند، او شجاعانه بدون هراس از انبوه دشمن و آتش شدیدشان در اندیشه دفاع از وطن بود.
