به بهانه روز حافظ

به قلم: رضاکیانی

در پاسداشت یاد روز (( حافظ)) چه نیکو است که (( سخن عشق )) را بر گفتمان زمانه عرضه کنیم …
، روز حافظ و سفر به اعماق کلام و اندیشه و صنایع ادبی بکار رفته در اشعار او ، می تواند موسم جلا بخشیدن به (( خرمخویی ها )) (( بیداری )) (( شوق به کمال معنوی )) ، (( امید به پایان شب هجران و فرقت یار)) و رستاخیزی در زدودن (( ریا )) (( خودبینی )) (( غفلت )) (( ظلم‌ )) (( سیاه نامگی )) و در یک کلام منش ویرانگر اهریمنی از دل و دیده و قدرت بخشیدن به عزم خویش در مسیر پرعظمت معرفت الهی باشد … که بی هیچ گمان و گزافه ای جهان امروز و فردا ، نیازمند باروری چنین اندیشه های سترگ و معنوی است … هرچند بیم ها و چالش ها نمایانگر است اما امید ، همچنان زنده…

چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهرمقصود
ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد