به قلم:رمضان ( بیژن ) امامی کودکی ، بزرگترین پناهگاه من است .صدای قدم های بهار را از دوردست می شنیدم رقص رنگ ها را در پهنه ی آسمان ، دشت ها و کوهستان ها می دیدم و از زندگی سرشار می شدم . رفتن زمستان را باور می کردم و با آب شدن […]
به قلم:رمضان ( بیژن ) امامی
کودکی ، بزرگترین پناهگاه من است .صدای قدم های بهار را از دوردست می شنیدم رقص رنگ ها را در پهنه ی آسمان ، دشت ها و کوهستان ها می دیدم و از زندگی سرشار می شدم . رفتن زمستان را باور می کردم و با آب شدن آخرین ذره های برف ، لبخند رضایت تمام چهره ی کودکان و بزرگسالان را در بر می گرفت .
اما اکنون ؟
در آستانه اولین سال از سده ی نوین ، لبخند مردمان در غباری گسترده از هراس و وحشت ، گم شده است . نه …. باور نمی کنم . در بهار ، زیباترین عاشقانه ها در تمام ایرانزمین ، دل ها را گرم می کند و امید را –حتی در سخت ترین شرایط — در وجود ایرانیان همچون نهالی بارور ، به وجود می آورد .
در لابه لای درختان قدم می زنم . قطره های باران همچون مروارید غلطان بر روی برگها ، خودنمایی می کنند . گرمای بهاری ، خبر از روزهای پایانی ِ زمستان می دهد . پیک روحبخش بهار ، در تمام ذرات طبیعت ، در کمال دلربایی ، جلوه می کند . بهار و نوروز ، معجزه ی خداوند است ، معجزه ای بزرگ که همیشه امید را همچون مشعلی فروزان در دل آریائیان روشن می کند . بهار ، پیک خداوندی برای زایشی تازه است . کودکان ، در شب چهارشنبه سوری ، با سرخوشی می خوانند :
زردی من از تو ، سرخی تو از من . کودکان عبور از غم ها و دستیابی به شادی را در آستانه بهار و نوروز آرزو می کنند . نوروز با لحظه شماری ایرانیان برای تحویل سال ، به اوج خود می رسد . همگان ، با اشک شادی ، در آغوش بستگان ، سلامتی و خوشبختی در سال نو را آرزو می کنند . همه چیز برای شادی آماده است . سفره های خالی ، مانع از شادی بهاری نمی شود . همیشه ایرانیان با هوشمندی ، هر چیز را در جایگاه خاص می بینند و با اختلاط مسائل مختلف ، مسیر رنج و اندوه را بر خود هموار نمی سازند .
در اولین لحظات فروردین ، فرشتگان از آسمان فرود می آیند تا در جشنی بی همتا در کنار ایرانیان باشند . پرندگان ، زیباترین آوازهایشان را به مناسبت رسیدن بهار ، عرضه می کنند . جشن عشق و شادی ، وجودم را سرشار از زندگی می کند . می دانم روزهای شاد و زیبا ، در انتظار ایرانیان ، لحظه شماری می کند . عشق و زندگی بر تمام مردم ایران آغوش می گشاید تا مردم ، سرفرازانه ، عاشقانه ترین سرودهایشان را بخوانند تا به جهانیان ، کیان فنا ناپذیر ایران و ایرانی را یادآور شوند .
درون فنجان
لبخند می ریزم
شادی می نوشم
و میهنم ، سخاوتمندانه
سر سبز می شود .
۱۳۹۹/۱۲/۲۰
