می دانیم و انکار نمی کنیم کارمندان و کارکنان سیستم اداری استان بانکها هم با این ویروس دست به گریبان هستند.ولی سوال مااین است بین کارگران و خانوادهای آنها با بقیه کارکنان چه تفاوتی می باشد.
همه ما می دانیم کارگران به دلیل نوع کار سخت و زیان آورتری که دارند بیشتر در معرض این خطرات هستند. در بانکها،اداره جات و یا کلا سیستم کارمندی راحت تر می شود پروتکلهای بهداشتی و فاصله گذاریهای اجتماعی را رعایت کرد ولی کارگران به خاطر اینکه ارتباط کاری نزدیکتر و فاصله گذاری را به هیچ عنوان در آن نمی شود رعایت کرد.
به قلم:پیام طاهری
استان خوزستان یکی از گرم ترین مناطق ایران و حتا جهان می باشد که هشت ماه از سال بااین پدیده دست به گریبان است.سالیان سال کارگران این استان باهمین شرایط مشغول بکار هستند بسیاری از آنهادر بعضی از صنایع به غیر از گرمای هوا باید گرمای محیط کار خود را هم تحمل کنند گرمایی که در زمستان هم آنها را دچار مشکل می کند چه برسد در اوج گرمای خوزستان و همچنین رطوبت بسیار بالای استان هر سال شاهد آن هستیم که در آغاز گرما که از اواخر فرودین ماه کلید می خورد ودر فصل تابستان به اوج خود می رسد و تا اواسط آبان ماه ادامه دارد.
مقررات کاری به خاطر آن برای کارمندان اداره جات و بانکها در استان مشخص می شود مانند تعطیلی روزهای پنج شنبه کم کردن ساعت کاری از هشت ساعت به شش ساعت و قوانین دیگری به علت گرما و صرفه جویی در برق.
ولی متاسفانه هیچ کدام از این قوانین برای قشر کارگر در نظر گرفته نمی شود و کارگران باید در این شرایط سخت آب و هوایی به کار خود ادامه بدهند.که باید برای جبران آن کاری کرد تا از سختی کار در چنین شرایطی برای کارگران کاسته شود در صورتی که برای جبران این تبعیضها حتا از دادن مزایای بیشتر و حق بدی آب و هوا هم شانه خالی می کردند و می کنند.
باآغاز گرمای سال ۱۳۹۹ به علاوه گرما ویروس کرونا هم به آن اضافه شده است ویروسی که چندین برابر گرما به کارگران آسیب وارد می کند و کارگران این استان باید در دو جبهه مبارزه می کردند.
اول- گرما که همیشه با آن درگیر بوده اند.
دوم- ویروس کرونا که مهمان جدید خانه های آنها می باشد. که متاسفانه باز هم شاهد تبعیض آشکار بین کارگران و شاغلین بخش اداری بودیم.
می دانیم و انکار نمی کنیم کارمندان و کارکنان سیستم اداری استان بانکها هم با این ویروس دست به گریبان هستند.ولی سوال مااین است بین کارگران و خانوادهای آنها با بقیه کارکنان چه تفاوتی می باشد.
همه ما می دانیم کارگران به دلیل نوع کار سخت و زیان آورتری که دارند بیشتر در معرض این خطرات هستند. در بانکها،اداره جات و یا کلا سیستم کارمندی راحت تر می شود پروتکلهای بهداشتی و فاصله گذاریهای اجتماعی را رعایت کرد ولی کارگران به خاطر اینکه ارتباط کاری نزدیکتر و فاصله گذاری را به هیچ عنوان در آن نمی شود رعایت کرد.
اما شاهد هستیم باز هم پروتکلها و قوانینی که این آسیبها را کمتر کند وجود ندارد.و قشر زحمت کش کارگر بیشترین خسارات را متحمل می شوند. اکنون که به زمستان و فصل سرما نزدیکتر می شویم و این ویروس در اوج کشندگی و وحشیگری خود قرار دارد و به گفته ی پزشکان در سرما ابتلا به این بیماری بیشتر می باشد باز هم همان رویه ادامه دارد و باز هم این قشر زحمتکش از جامعه ما برای سلامت آنها هیچ برنامه ریزی درستی وجود ندارد و مجبور هستند که در این شرایط خاص و بحران بین المللی که در جامعه ما هر روز رکورد شکنی می کند به کار خود برای امرار معاش خود و خانواده‌هایشان ادامه دهند. باید گفت جای سوال دارد؟ آیا واقعا برای دور ماندن این بخش از جامعه که در آمد و امکانات کمتری هم نسبت به بقیه دارند نمی شود روشها و قوانین برای سلامت و در امان ماندن آنها در نظر گرفت همان گونه که برای بقیه کارکنان دولت در نظر گرفته می شود تا آسیب کمتری به کارگران این استان و خانواده‌هایشان وارد شود.
