با ظهور هرگونه فناوری تازه در عرصه ی علم و تکنولوژی، یک امکان جدید به نحوه و چگونگی روش زندگی ما وارد می شود و به طبع مشکلات خاص خودش را هم بهمراه دارد و فضای مجازی هم از این قاعده مستثنا نیست.همه ما از موهبات و برکات فن آوری روز دنیا که بدست آن ورآبی ها اختراع، ساخته و پرداخته می شود به خوبی آگاهیم و می دانیم که در سیر تاریخی که نیک بنگریم بعد از صنعت چرخ و چاپ، اینترنت و فضای مجازی انقلابی در زندگی بشریت رقم زده است که در همه ارکان زندگی مان رد پایش را شاهدیم .
یادداشتی از شاهین یوسفی
با ظهور هرگونه فناوری تازه در عرصه ی علم و تکنولوژی، یک امکان جدید به نحوه و چگونگی روش زندگی ما وارد می شود و به طبع مشکلات خاص خودش را هم بهمراه دارد و فضای مجازی هم از این قاعده مستثنا نیست .
همه ما از موهبات و برکات فن آوری روز دنیا که بدست آن ورآبی ها اختراع، ساخته و پرداخته می شود به خوبی آگاهیم و می دانیم که در سیر تاریخی که نیک بنگریم بعد از صنعت چرخ و چاپ، اینترنت و فضای مجازی انقلابی در زندگی بشریت رقم زده است که در همه ارکان زندگی مان رد پایش را شاهدیم .
یکی از خدمات اینترنت که برای ما ساده و روزمره به حساب می آید همانا ارسال و دریافت حجم بالایی از اطلاعات در زمان کوتاه و در مسافت های طولانی است که به نوبه خود کاری بس سُترگ و شگفت انگیز می باشد، اخبار و حوادث گوناگون بصورت، تصویر، فیلم و نوشتار در چشم بهم زدنی، از این سوی گیتی به سوی دیگر منتقل شده و بدیهی است، نا دیده گرفتن چنین خدمتی به این اندازه بزرگ، بی اندازه بی انصافی است .
اما هدف از این مقال ومجال، ایرادی است که می خواهیم به شیوه و نحوه بهره برداری از تکنولوژی و فناوری و افراطی که در این زمینه صورت گرفته، وارد آوریم .
تصور کنید، کودکانی را که می بایست به درس ها و تکالیف شان برسند و یا اینکه با همسالان خود در کوی و برزن به بازی های مختلف بپردازند و یامدت زمانی از روز را به مطالعه کتابی مشغول باشند، ساعات متمادی وقت گران بهاشان را به صورت بی حساب و کتاب به میزهای رایانه ها چسبیده و یا سرشان به تبلت ها گرم است و یا اینکه با موبایل ورمی روند و از دست شان نمی افتد، پرواضح است که جدا کردن آنها از این همه بازی های جذاب و پر رنگ و لعاب، اغلب باعث ناراحتی و کدورت بین والدین و فرزندان هم شده است، و مشکل این جاست که این موضوع مختص کودکان و نوجوانان نیست، چه بسا خیلی از بزرگ تر ها هم دچار چنین زیاده روی هایی می شوند.
با آمدن سال های آتی و سونامی بازی های گوناگون و نوآوری هایی مانند واتساپ و از این دست چه بیماری های چشمی و جسمی در انتظار کاربران فضای مجازی است و پیکره جامعه بلحاظ اخلاقی باید منتظر چه آسیب هایی اجتماعی باشد .
آیا براستی اشکال کار کجاست؟ آیا این فرهنگ غلط در دراز مدت سبب وارد آمدن برخی ناهنجاری های اجتماعی ناشناخته به آحاد مردم نمی شود؟ و آیا براستی با زیاده روی های مان، خود را اسیر و دربند، در تارو پود تارهای تنیده شده اینترنت در سراسر گیتی، که خود تنیده ایم، نکرده ایم؟
رخت بربستن از این وادی پرهیاهو و پناه بردن به فضایی آرام صدالبته، با خواندن کتابی با ارزش و تورق، تامل و غوطه ور شدن به عمق برگ هایش میسر است، اساسن بدین سان به انسان آرامش و رویش فکری زاید الوصفی ارزانی می شود که در این دوره و زمانه زیاد نیست و بدست آوردنش با بدست گرفتن کتابی هر چند کم حجم، سهل و آسان است .
اما کو آن دل پُردلی که توان دل کندن از این همه پیامک های دل فریب و تصاویر و نقش و نگارهای پرآب ورنگ را داشته باشد و کجاست آن عزمی که برای کتاب و کتاب خوانی جزم شود.
با توجه به آمار اسفبار مطالعه و کتاب خوانی در کشور، چه آینده ایی درانتظارنسل های بعدی خواهد بود واندک هنر و اندیشه ای که نزد ایرانیان مانده است همچنان نزدمان خواهد ماند یا بکلی از کف مان خواهد رفت ، دیر شده است یا نه، ولی می دانیم که هنوز هم می شود لَختی را با حافظ بود و چنگی بر زلف و گیسوی دیوانش زد، آری می شود دمی همدم با سعدی سرکرد و باب های گلستان و بوستانش را یکی یکی گشود .
می شود تورقی به شاهنامه زد و همرکاب سهراب و داراب و جمشید شد . می توان هنگامه ای از زمان را برای همقدمی و همراهی با همسایه های احمد محمود از روزگار ربود، اندکی را می شود با فروغ و سیمین و شهریار یار و همراه شد و سرآرامش بر بالین برگ های زرین اشعارشان نهاد و لحظه ای از لحظات گران قدر زندگی را درون دریای شعر و شور و اندیشه شناور شد .
آری می شود به دور از زندگی ماشینی ساعتی هم در کوهساران، کنار ساحل، رودخانه ویاحتا در بیابان چشم های تان را بسته و به صدای باد گوش فرا دهید و با طبیعت بکر همراه شوید و به آرامش برسید، امید است روزی فرا رسد که هنگام سفر یک جلد کتاب جیبی به همراه تلفن همراه مان داشته باشیم .
