خوزستان قلب تپنده ی ایران

به قلم شاهین یوسفی

استان خوزستان بدلیل جلگه ای بودن، وجود رودهای متعدد و امکان مساعد جهت کشاورزی و دامپروری، از گذشته های دور بسیار مورد توجه بوده است، در این جلگه پهناور تمدن های بزرگی بوجود آمده اند و می توان گفت که خوزستان یکی از مکان های تمدن خیز و مهم جهان است که شهرسازی، صنعت، دریانوردی، کشت و زرع و دامداری در آن رشد کرده و بدرستی که سهم بسزایی در توسعه حال حاضر ایران مان داشته است .
حوضه ی آبریز خوزستان با مساحت ۲۵۷’۶۷ کیلومتر مربع ، که زیر مجموعه ی حوضه ی آبریز خلیج فارس و دریای عمان بشمار می رود، با شریان های حیاتی رودخانه هایی که از شمال تا جنوب را فرا گرفته اند، سالیان سال است که دلیل اصلی شهر نشینی در این نقطه جغرافیایی شده و این تکه از خاک پر گهر را به مکانی مناسب برای زندگی تبدیل کرده است .
وجود محوطه های باستانی باقدمت چندین هزار سال در این استان، جاذبه های توریستی و گردشگری تاریخی این استان را برای علاقمندان تاریخ و میراث فرهنگی بیشتر کرده و سبب شده است که خوزستان همواره پذیرای مهمان های تاریخ دوستی که از اقصا نقاط به آنجا می آیند باشد .
چندین بندر صنعتی، تجاری و صیادی و شماری اسکله و مستحدثات در کرانه های دریایی و رودخانه ای خوزستان وجود دارد که هر کدام با کاربری های مختلفی که دارند، اهمیت این استان را چند برابر می کنند .
در این خاک زر خیز هفت تالاب وجود دارد (شادگان، هورالعظیم، میانگیران، بامدژ، تمبی، شاهور و برم شور ) که گذشته از پابرجا بودن یا نبودن آنها،از قدیم الایام فواید چشمگیری بهمراه داشته اند، از جمله استفاده از آب آنها جهت کشاورزی، جلوگیری از پیشرفت بیابان و پابرجایی گیاهان در آن نواحی، صید انواع ماهیان و پرندگان در فصل های مشخص، ضمن اینکه تالاب ها مکان های مناسبی جهت انجام تحقیقات و مطالعات بر روی انواع گیاهان و جانوران هستند زیرا در این محیط ها انواع پرندگان، آبزیان، پستانداران، خزندگان و دوزیستان زندگی و تولید مثل می‌کنند .

بیش از صد سال است که مرکزیت نفت هم به اهمیت وخاص بودن این استان افزوده وموجبات پیشرفت و آبادانی مرز و بوم مان را فراهم آورده است، و اینجا این پرسش برای خوزستانی ها پیش می آید، که چرا با وجود اینهمه منابع طبیعی همچون نفت و گاز، رودخانه های بزرگ و کوچک، صنایع پتروشیمی، فولاد و سدهای عظیم، تالاب های سودمند، بنادر مهم و تولیدات کشاورزی و دامی گوناگونی که در این استان و وجود دارد و متعلق به همه ی ما مردم ایران است، هنوز در این گوشه ی پر نعمت از ایران زمین، محرومیت به چشم می‌خورد.
خوزستانی ها این مرزبانان غیور، مرزهای جنوب غرب ایران، خود را تا حدی بازمانده از رفاه و آسایش می‌بینند، زیراکه این گرمای سوزان، شرجی نقس گیر و توفان های گرد و خاک را تحمل کرده اند تا قلب تولید، رشد و پیشرفت کشور عزیز مان ایران از تپش و جنبش بازنایستد و سزاوار است که بیشتر مورد توجه واقع شود .
هر قدر که همه ی استان ها مشکل دارند خوزستان یکجا دارد، گویا برای رنج های خوزستان پایانی نمی توان متصور شد، استان زرخیز این پاره تن ایران مدت هاست دچار بیماری سخت درمان شده است، فراموش نشود که یک ایران بر روی شانه های خوزستان است، شانه هایی خسته و زخمی که دیگر تاب و توانش را از دست داده .