اسکیموها و آشنایی با زندگی پر رمز و راز در قطب شمال!

زندگی اسکیمویی

آنها بسیار سنت گرا عمل می کنند و زندگی شان تحت تاثیر سنن و رسوم قبایلی است که در آن زندگی می کنند. نحوه زیست این افراد به دلایل محیطی از سایر مردم متفاوت است.

همچنین ابزار و وسایلی که برای زندگی شان استفاده می کنند نیز کاملا تفاوت دارد. آنها از استخوانهای حیواناتی که شکار می کنند به عنوان ابزاری کارامد استفاده می نمایند.

اسکیموها به دلیل عدم وجود امکانات مدرن، از طبیعت به بهترین شکل بهره می گیرند به عنوان مثال برای روشنایی و سوخت گرمایشی از چربی حیواناتی که شکار می کنند استفاده می نمایند.

خانه و خوراک اسکیموها

این مردمان با پوست حیوانات و قالب های یخی که به اشکال منظم در طبیعت اطراف شان یافت می شود برای خود خانه هایی امن و گرم می سازند. آنها زمستان های طولانی و سرد قطب شمال را در این خانه ها در کمال آسایش به سر می برند.

یک اسکیمو برای تهیه خوراک و پوشاک خود از تمام اجزای حیواناتی که شکار می کند استفاده می نماید. گوشت آنها را به شکل خام و پخته می خورد، از پوست شان نیز برای خود انواع چادر برای زندگی و لباس هایی برای پوشش درست می کند.

اسکیموها چادرهای تابستانی خود را از روکش پوست گوزن درست می کنند و در زمستان و فصل های سرد خانه های شان را از چوب های جمع آوری شده می سازند و برای این که خانه های شان دوام لازم را داشته باشد، در زیر آن حفره ای ایجاد می کنند و پایه های خانه را در آن قرار می دهند.

البته خانه های این مردم به صورت موقتی ساخته می شود، زیرا آنها در فصول مختلف در حال کوچ هستند. آنها در میان قبایل خود، سگ هایی تربیت شده دارند که در برابر سرما بسیار مقاوم می باشند.

این سگ ها به دلیل داشتن پشم های ضخیم و بدن قوی برای حمل سورتمه ها و باربری مورد استفاده قرار می گیرند. به همین دلیل سگ ها حیواناتی با ارزش و مفید برای اسکیموها به حساب می آیند.

استخوان های حیوانات برای ساخت سوزن و سر نیزه بسیار مناسب است و همان طور که اشاره شد از چربی آنها نیز به جای سوخت برای گرمایش استفاده می کنند.

اسکیموها مدت زمان محدودی از سال می توانند سبزیجات داشته باشند. زمانی که خورشید کمرنگ قطب شمال قسمتی از برف سطح زمین را آب می کند گیاهان آن ناحیه شروع به رشد می نمایند.

مردم هم این موقعیت را غنیمت دانسته، سبزیجات را جمع آوری می کنند و در میان غذاهای شان از آن استفاده می کنند. ماهی نیز برای آنها بسیار با ارزش است و تمام اجزای آن مورد استفاده می باشد.

اسکیموها مواد گوشتی را آغشته به نمک می کنند و یا درون برف ها برای زمانی که امکان خروج از خانه نیست و یا حیوانی برای شکار وجود ندارد نگهداری می نمایند.

پراکندگی اسکیموها

شاید بعضی ها بر این تصور باشند که اسکیموها مردمانی بودند که در گذشته های دور و عصر پیش از تکنولوژی زندگی می کردند، اما باید گفت امروزه در حدود صد هزار اسکیمو در شمال کانادا، آلاسکا، سیبری و گرینلند زندگی می کنند.

زندگی اسکیموها در صد سال اخیر به دلیل ورود اروپایی ها به قطب تغییرات زیادی کرده است، اما هنوز هم بسیاری از آداب و رسوم گذشته خود را حفظ کرده و طبق آن عمل می کنند.

اسکیموها و سرزمین مقدس

با وجود این که قطب شمال سرزمینی بسیار سرد و خشن است و از دید مردمان عادی، غیر قابل سکونت به نظر می رسد، خود اسکیموها بر این عقیده استوارند که سرزمین آنها تقدس خاصی دارد و ارواح گذشتگان به دلیل بخشندگی بسیار، آن سرزمین را در اختیار آنها قرار داده اند.

از نظر ساکنین قطب شمال، این منطقه بهترین نقطه برای زندگی در روی زمین است. در باور این مردم، سواحل زیبای این سرزمین پر از برف و یخ، وجود ماهی های فراوان، وال ها و گرازهای دریایی، خرگوش های شمال و گوزن های قطبی و بسیاری دیگر از این حیوانات که در این مناطق زندگی می کنند هدایایی ویژه و سخاوتمندانه از سوی ارواح می باشد.

اسکیموها بر این عقیده اند که جانوران و حیوانات مختلف، برای این که از گوشت و پوست شان برای خوراک و پوشاک استفاده شود در این سرزمین وجود دارند.

مردمان این سرزمین طی گذشت سالیان متمادی توانسته اند با شجاعت و سخت کوشی خود، راه هایی برای استفاده حداکثری از طبیعت اطراف خود ابداع کنند و یاد گرفته اند که با خاطری آسوده زندگی کنند.

مرگ یک اسکیمو

مراسم دفن مردمان سرزمین های یخی نیز با دیگران متفاوت است. آنها در گذشته حفره های بزرگی را به عنوان گور حفر کرده و چندین مرده را با هم داخل آن دفن می کردند.

اما امروزه این گورها به صورت تک نفره حفر می شود. اسکیموها آن وسیله ای که باعث مرگ فرد شده را نیز با او دفن می کنند زیرا بر این باورند که استفاده مجدد از این ابزار توسط افراد دیگر، شگون ندارد و باید از بین برود.

رفتار عجیب دیگری که در میان این مردمان رایج است این است که، آنها افراد پیر هر خانواده و طایفه را روی یک تکه یخ در دریا رها می کنند تا از سرما یخ بزنند و یا از گرسنگی بمیرند.

آنها بر این اعتقادند که مردگان در جهانی دیگر ادامه حیات می دهند لذا خود با دست خودشان افراد پیر خانواده را بدون این که خواری دوران پیری را تحمل کنند، با عزت به سوی زندگی بعد از مرگ می فرستند.

اسکیموها ها زندگی توام با تنش و سختی دارند و همه روزه برای به دست آوردن مواد غذایی باید تلاش کنند. افراد پیر هم توانایی انجام این کارها را ندارند و باید غذا و لباس دیگران را مورد استفاده قرار دهند. از طرفی هر کدام از افراد خانواده وظیفه ای بر عهده دارد و کسی وقتی برای رسیدگی به افراد پیر قبیله را ندارد!!!