نقطه آبی یک خوشه کوچک از سلولها در مغز است. به عنوان منبع اصلی انتقال دهنده عصبی نورآدرنالین، به ما کمک میکند تمرکز و توجه خود را کنترل کنیم.
دانشمندان مؤسسه توسعه انسانی ماکس پلانک و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، با ترکیب شواهدی از مطالعات حیوانی و انسانی، چارچوب جدیدی ایجاد کردهاند که نحوه تنظیم لکه آبی مغز ما به اطلاعات مرتبط را در موقعیتهایی که نیاز به توجه دارند، توصیف میکند. یافتههای آنها در یک مقاله نظری در مجله Trends in Cognitive Sciences منتشر شده است.
در زمان بیتوجهی، مغز ما توسط نوسانات آرام و ریتمیک فعالیت عصبی کنترل میشود. به طور خاص، تصور میشود که ریتمهای عصبی در فرکانس حدود ۱۰ هرتز، که نوسانات آلفا نامیده میشوند، پردازش فعال ورودیهای حسی را در هنگام بی توجهی سرکوب میکنند. بنابراین، نوسانات آلفا را میتوان به عنوان فیلتری درک کرد که حساسیت مغز ما به اطلاعات خارجی را تنظیم میکند.
محققان در پاسخ به این سوال که نورآدرنالین چگونه بر نوسانات آلفا تاثیر میگذارد، متوجه شدند شلیک ریتمیک نورونها در حالت استراحت باعث ایجاد نوسانات آلفای قشری میشود که در حالتهای بی توجهی مشاهده میشوند. با این حال، افزودن نورآدرنالین به این نورونها، ریتمیک بودن آنها را از بین میبرد و باعث افزایش توجه و تمرکز میشود.
نورآدرنالین نقطه آبی با سرکوب مولدهای آلفا در تالاموس، حساسیت مغز ما را برای پردازش اطلاعات مرتبط تنظیم میکند. در موقعیتهایی که نیاز به تغییر ناگهانی توجه دارند، افزایش نورآدرنالین به ما کمک میکند تا تمرکز مجدد داشته باشیم و به عنوان مثال به سرعت از ماشین نزدیکشده دور شویم.
محققان امیدوارند بررسی روی نقطه آبی مغز بر مکانیسمهای عصبی تمرکز حواس و کاهش آن در پیری و بیماری بیفزاید.