برنامه پیشنهادی وزرا ایده عملی یا رویا

داریوش بهارلویی

این ها روزها که مجلسیان در حال بررسی برنامه وزاری پیشنهادی هستند , حدس و گمانه و نقد برنامه ها گرم و داغ می باشد.

عده ای نقدهای تندی بر علیه برنامه های پیشنهادی وزرا داشته و عده ای نیز خود فرد منتخب را شایسته و یا مناسب پست وزارت نمی دانند.
اگر از بحث شایستگی افراد فعلا عبور کنیم , خود برنامه های ارائه شده در حوزه های مختلف اهمیت بسیاردارد . چرا که محتوی برنامه و تیترهای کلیدی آن صرفنظر از ضعف ها و قوت ها , بیانگر درک درست تیم هر وزارتی از مشکلات چالش ها و راه های برون رفت از آنها می باشد .چنانچه وزیری در برنامه هایش این عناصر کلیدی را تشخیص نداده و یا شفاف و روشن درباره آنها توضیح نداده باشد جای سوال و شک دارد .
دومین نکته مهم محتوی برنامه است . بین چشم اندازها و اهداف در یک برنامه با استراتژی رسیدن تفاوت ماهوی وجود دارد .
خواندن برنامه پیشنهادی برخی وزرا که منتشر گشته تشخیص مرز هدف و ایده آل با ابزار و راه رسیدن به سر منزل مقصود چنان در هم تنیده شده و نامشخص است که امکان فهم آن را مشکل می سازد .
واقعیت آن است انتظار عامه کارشناسان و مردم این است که برنامه باید دارای شاخص های قابل احصا مشخص سالانه برای هر کدام از اهدافی باشد که رئوس آن بیان گردیده و گرنه فقط گفتن از یک ایده ال خوب در آینده نامشخص چندان امیدوار کننده نمی باشد.
باید هر وزیر دقیقا مشخص کند بر اساس استانداردهای پذیرفته جهانی در پایان هر سال کدام شاخص برای کدام هدف بیان شده چقدر بهبود یافته و تغییر می نماید .تا قابلیت رصد برای متخصصان فراهم شود .
بطور مثال وزیر محترم پیشنهادی نیرو برای بحث تعادل بخشی آب های زیرزمینی مشخص کند چه میزان چاه غیر مجاز در پایان سال اول شناسایی و مسدود می شود . سرانه افت سطح آب زیرزمینی سالانه چند درصد کاهش می یابد یا بارگذاری بر آب های سطحی چگونه و با چه شاخصی اصلاح و کاسته می شود و از این دست موارد .
بیان جهت گیری ها در یک برنامه خوب است اما این فقط پله و گذر اول در هدایت یک وزارتخانه است . بدون شک کارشناسان ساده هم می توانند در حوزه تخصصی خویش سمت و سوی کاری یک وزارتخانه را بر مبنای مشکلات بگویند و بنویسند. لیکن انتظار از یک برنامه در سطح وزارت بسیار متفاوت تر باید باشد .
به نظر می رسد بین آنچه که شاخص های علمی برنامه می خوانند و آمال و آرزوهای شیرین هنوز تفاوت چندانی وجود ندارد و برخی وزرای محترم پیشنهادی در حال فروش رویای شیرین آن هم بعد از ۴ سال به ما هستند.
این باید کلام مشخص و مطالبه مجلسیان از تمام وزرا باشد که شاخص های قابل محاسبه را مشخص و اعلام نمایند . برنامه ای که نتوان آن را سنجید برنامه نیست . همان می شود که تا کنون بوده و انتظار از کابینه آقای رئیسی بسیار متفاوت تر است .ما نمی خواهیم بر اساس وقایع اتفاقیه به نقد دولت و وزیر بنشینیم بلکه باید بدانیم هر سال کجای راه هستیم .
این بار سرمان دیگر کلاه نمی رود . آقایان وزرا لطفا این را خوب به خاطر بسپارید.